- THE END -

Tot slot!

Slot.

Tja, wat heb ik de afgelopen weken geleerd? Dat ik Instagram nog steeds een idioot concept vind, dat de Cloud de toekomst is, dat augmented reality ook de toekomst is, en dat de toekomst dus mistig is maar wel met extra werkelijkheid zodat we alles nog kunnen vinden. Instant Messaging blijft, alleen soms in andere vorm, online kranten zijn erg handig, Pinterest is een rommelhok, en lifehacking is een beetje Dilbert-esk. Maar, en ik zal eerlijk zijn, eigenlijk heel weinig wat ik niet al wist. 

Maar toch, maar toch. Het was over het algemeen leuk om te doen, en het was erg interessant om te zien hoe verschillende mensen het zelfde traject op andere manieren doorliepen. Ook heb ik met veel plezier blogposts zitten schrijven, wat hopelijk ook wel een beetje overkomt als je ze leest. Ook heb ik weer een dropbox aangemaakt, omdat ik laatst wat uploadruimte nodig had, en doordat ik toen recent over de cloud had geblogd was mijn eerste idee "Hé, dat kan ik dropboxen!" Dus in het echte leven heb ik er ook nog iets aan gehad!

Ik ben denk ik niet echt ergens door verrast terwijl ik het traject doorliep. Nou, behalve die keer dat ik koffie ging zetten voor bij het bloggen, de kast opendeed, en een pak oplos-chocolademelk op mijn hoofd kreeg. Dat was best verrassend. Maar verder ben ik wel van de generatie die is opgegroeid met de meeste van de dingen waar we het over gehad hebben, en het dus of al zelf gebruikte, of niet gebruikte maar wel kende. 

Met caramelsmaak!

Ik heb geen specifieke ideeën om 7 Dingen te verbeteren, maar ik denk wel dat, omdat de digitale wereld en het internet zo snel evolueren, er voor elke cursus even gecontroleerd moet worden of alle dingen nog wel relevant zijn in de wereld van vandaag, of dat ze zo geïntegreerd zijn dat er helemaal geen cursus meer voor nodig is. Voor hetzelfde geld weet niemand namelijk over een jaar nog wat Pinterest is, en hebben allemaal een smartphone in ons hoofd verwerkt waardoor we de hele wereld door apps zien. Of misschien ook niet.

"We are the Apple. You will be assimilated."

"7 DINGEN VOOR HET PERSONEEL WAS VOOR MIJ..." een leuke afleiding, maar geen wereldschokkende opleiding. (Kan ik nu een auto winnen?)

Tot slot nog dit nummer. Heeft niks met wat dan ook te maken, maar ik word er altijd vrolijk van.

7: Lifehack - Effectief tijdgebruik

Bespaar uren door simpelweg "Lifehacking" over te slaan!

6: Geo Geo Gadget Streetview!

Google Maps heb ik altijd al fijn gevonden. Het is erg handig als interactieve atlas, maar ook erg grappig om te doen alsof je boven de aarde zweeft door met de satellietfoto-instelling te spelen, of met Street View door plekken die je kent of juist niet kent te "lopen".

Wist je trouwens dat je vroeger een Google Maps voor de maan had, die, als je 100% inzoomde, het volgende beeld gaf?

Echt waar.

Er bestaat nog steeds wel een Google-pagina met maankaarten, maar helaas zit de kaas er niet meer bij.

Ook is Google Maps erg handig met routebeschrijvingen. Ten eerste zijn deze over het algemeen beter dan die van andere wegvind-websites, en ten tweede kun je Street View gebruiken om een beeld te krijgen van stukken waar je een zijstraat moet vinden of een gekke rotonde nemen. 

Ook kijk ik wel eens met Street View naar plekken waar ik gewoond heb, gewoon om te kijken wat er veranderd is en wat er hetzelfde gebleven is. 

View Larger Map

Zoals hier. 

Dat is een voormalig klooster in de Beemster, waar wij een paar jaar gewoond hebben toen ik klein was. Ik blijf het eeuwig zonde vinden dat we er weg moesten, want de trapleuningen waren ideaal om vanaf te glijden. Het is nu trouwens een rijksmonument. Komt vast omdat ik er gewoond heb. 

Ik zie best mogelijkheden voor Google Maps in de bibliotheek. Natuurlijk de voor de hand liggende, om mensen uit te leggen waar de bibliotheek is, maar ook bijvoorbeeld om speurtochten uit te zetten voor Wie Is De Mol-achtige dingen, of een geo-speurtocht met de bibliotheek als eindpunt. (Die bestaat al? Oh, dat geeft dan alleen maar aan wat een goed idee het was!)

Ik wist niet zo goed wat voor kaart ik moest maken, dus heb ik maar gewoon een paar plekken in Heeswijk op de kaart gezet. Hier heb ik bijna tien jaar gewoond, dit is veruit het langst dat ik in mijn leven ergens gebleven ben. (We verhuisden veel. Dieren (Gemeente Rheden), daarna twee keer de Beemster, daarna Veghel, daarna Heeswijk, toen Sint-Anthonis, en uiteindelijk ben ik in Hilversum terechtgekomen, eerst bij de ouders van mijn vriendin en toen een eigen plekkie.)

Hè, nu ben ik helemaal nostalgisch.

5: In Media Res

Media online, dus. Er is natuurlijk direct een parallel te trekken met e-books, maar ook gelijk een significant verschil aan te stippen: de krant lees je meestal om geïnformeerd te blijven, en een boek lees je gewoon omdat het lekker is. Nou, ik in ieder geval. Daarom sta ik ook positiever tegenover de krant op een schermpje dan e-books. Op zich ben ik er niet op tegen, maar ik heb gewoon graag een echt solide boek in handen als ik ergens in een hoekje onder mijn deken kruip.

Maar het gaat hier helemaal niet over e-books, dus terug naar de krant.

Een ander flink voordeel is natuurlijk dat nieuws, het woord zegt het al, nieuw is. Bij een krant die online staat kun je direct je artikelen de wereld in slingeren, terwijl je bij een papieren krant moet wachten tot de volgende editie naar de drukker gaat. Hier zit echter wel weer het nadeel aan vast dat iedereen als eerste wil zijn, en daarom gaat in de rush naar het publiceren wel eens de kwaliteitscontrole onderuit. Zo publiceerde "E! Online!" een paar weken geleden een artikel over Lostprophets-zanger Ian Watkins, die in het nieuws is vanwege allemaal hele nare dingen, maar plakten zij er de foto van een andere Ian Watkins aan vast, namelijk die uit popgroep Steps. Deze kreeg vervolgens de bruutste dingen naar zijn hoofd geslingerd, allemaal omdat iemand de dertig seconden niet nam om zijn artikel te controleren op dat soort fouten in de sprint om als eerste te publiceren. Niet fijn, dus.

Er zijn wel mensen die het fijn vinden om 's ochtends bij het ontbijt een papieren krant te lezen, maar daar ben ik persoonlijk nooit zo'n fan van geweest. Ik wist de voorpagina altijd feilloos in de boter te deponeren, bijvoorbeeld. Ook sloeg ik hele stukken over omdat ze voor mij toch niet van interesse waren, en ging dus een groot deel van de krant ongelezen de oud papier-bak in. Zonde. 's Winters was het natuurlijk een ander verhaal, dan staken we er de haard mee aan.

Kopje warme chocola met rum erbij, een lekker boek... Heerlijk!

Een belangrijk verschil tussen krantenwebsites op een telefoon en op een computer is dat telefoons over het algemeen een stuk minder snel internet hebben, en vaak ook abonnementen met een datalimiet hebben, dus heel veel van de website wordt op de mobiele versie weggelaten. Zo laadt een en ander tenminste in minder dan een half uur, en ben je niet na drie artikelen al door je maandelijkse bandbreedte heen.

Ook zijn computerschermen over het algemeen ingesteld op landschapsmodus, terwijl telefoons over het algemeen worden gebruikt in portretmodus, hoewel veel smartphones wel de optie hebben om het scherm mee te draaien als je de telefoon draait. Daarom zijn de mobiele websites ook dunner en langer, zodat je niet heel de tijd heen en weer hoeft te scrollen om de hele site te zien.

Al met al ben ik wel een fan van online kranten. Het scheelt een hoop papier, inkt, en bedorven boter, en je kunt (als je dat zo wil) altijd honderd procent op de hoogte zijn. Persoonlijk maak ik me er niet zo druk over om altijd bij te blijven, de wereld gebeurt ook wel zonder dat ik alles weet, maar voor andere mensen is dat wel belangrijk.

De vraag of er nog andere media zijn die steeds makkelijker te raadplegen zijn vind ik een beetje vaag. Die zijn er volgens mij wel, ja, namelijk alles. Met een beetje googlen vind je eigenlijk altijd wel waar je naar op zoek bent, of dat nu boeken-uittreksels zijn, glossy magazines, documentaires, of geheime overheidsdocumenten. (Thanks, Wikileaks!) Maar misschien heb ik de vraag gewoon verkeerd begrepen.

4: Instant Messaging: Just Add Water

De Instant Messaging, daar kunnen we natuurlijk niet meer onder uit. De hele dag door zitten we met z'n allen aan de WhatsApp, Facebook Chat, Skype, etcetera. En ik zal de eerste zijn om toe te geven dat het een hoop voordelen heeft om op zulk niveau met elkaar in contact te staan. (Nou ja, ik loop ongeveer een week achter omdat ik deze hele week zielig snuffend en hoestend in bed heb gelegen, dus ben ik waarschijnlijk de laatste die het toegeeft, maar ach, dat terzijde.)

Een van mijn vroegste internet-herinneringen was MSN Messenger. Speciaal daarvoor heb ik toen een hotmail-account aangemaakt, want met mijn yahoo-adres werkte het niet (later hebben ze dat geloof ik wel verbreed, maar ach, toen had ik die hotmail al), en ineens kon ik na school zomaar met mensen praten die ik eerder die dag nog op school had gezien! Wonderbaarlijk was dat.

Dat was natuurlijk niet het enige, algauw gebruikte ik het ook om in contact te blijven met mensen die verhuisd waren of om te beginnen al een roteind weg woonden, waaronder veel mensen in het buitenland. Zeker in dat geval was het een stuk praktischer dan telefoneren, en heel eerlijk gezegd ben ik daar ook nooit zo'n fan van geweest. Ook was het makkelijker dan e-mailen, want het ging in korte brokjes en dus kon je gelijk reageren zonder dat je eerst hele lappen tekst hoefde te lezen en daarna weer zelf een mail ter grootte van Moby Dick (Het boek of de walvis, net wat je voorkeur geniet, ze zijn allebei ongeveer even idioot groot) uit moest typen om terug te sturen.

Ergens is het wel ironisch dat ik hier nu hele lappen tekst aan het neertimmeren ben om het fenomeen "praten in hapklare brokjes" te bejubelen. Maar ach, van een beetje ironie is nooit iemand doodgegaan.

Dit is een lemur. Heeft niks met de tekst te maken, ik wou het gewoon interessant houden.

Tegenwoordig hebben we geen MSN meer, dus gebruik ik zelf vooral Facebook chat als ik bij een internet in de buurt ben, of gewoon m'n telefoon als ik dat niet ben. Ik heb niks wat ook maar in de buurt komt van een smartphone, dus WhatsApp is voor mij al geen optie, hoewel dat mijn moeder er niet van weerhoudt elke keer dat ik haar zie te vragen of ik nou al WhatsApp heb. Vroeger probeerde ik haar aan de moderne technologie te krijgen. Kun je nagaan.

De 23 Dingen waren natuurlijk voor mijn tijd, en ik moet toegeven dat ik ook in privé-capaciteit nooit van MEEBO gehoord had. Daarom heb ik even gauw wat onderzoek gedaan, en ik kan niet zeggen dat het me spijt dat ik er nooit mee gewerkt heb. Het komt op mij over als een vervelend, druk programma. Zelf gebruik ik IRC, wat ook werkt met publieke "channels" en/of privé-gesprekken, maar dan puur text-based, ofwel geen plaatjes of acht kekke lettertypes per zin. Dit is dus vanuit een praktisch oogpunt vergelijkbaar, maar naar mijn mening door zijn gebrek aan flitsende tekst, emoticons, en advertenties een stuk fijner om mee te werken. (Veel mensen vinden IRC ook compleet achterhaald, maar ach, ik spreek er nog dagelijks fijne mensen mee, dus zolang dat zo blijft blijf ik lekker oubollig.)

Ik heb een beetje een dubbel gevoel bij IM voor in de bibliotheek. An sich denk ik wel dat er een nut voor is, zowel voor communicatie tussen medewerkers als voor directe vragen van klanten, maar ik denk dat we, zeker nu de hele bieb overgegaan is op wandelende medewerkers, de infrastructuur er niet echt voor hebben. Als je bijvoorbeeld IM zou gebruiken om klantenservice-vragen te beantwoorden moet er eigenlijk altijd iemand bij de computer zijn, want je kunt het niet maken om mensen twintig minuten naar een knipperend cursortje te laten staren. Dus uiteindelijk denk ik dat er eventueel wel een plek is voor IM in de bieb, maar zoals we nu zijn zou dat hoogstens voor communicatie tussen kantoren zijn als een telefoontje niet praktisch of ongewenst is. 

PS: Nee, ik hoef geen chatvenstertje op mijn blog. 

3: Van App Tot Z

Tja, apps. Een erg breed onderwerp, natuurlijk, want een app is alleen maar een programmaatje voor het een of ander, en die kun je zo ongeveer overal voor maken. Zo zijn er apps om je foto's lelijker te maken, apps om mensen te kunnen bellen (Erg handig op een smartphone natuurlijk), apps om scheten-piano te spelen (Echt waar!), apps om je smartphone in een röntgenapparaat te veranderen (Verrassend genoeg werkt die voor geen kant), apps om boze vogels naar smerig lachende varkens te lanceren (Snap jij het, dan snap ik het ook), enzovoort, enzovoort.

Zo'n smiechterige rotkop.

Ik heb natuurlijk in mijn tijd al eens met apps gewerkt, ook al heb ik zelf niks tabletterigs of smartphonerigs, want ik ben een kind van mijn generatie, dus ik kom ze af en toe wel tegen. Toch heb ik toen ik de bibliotheek-tablet leende mijn best gedaan zoveel mogelijk van de apps eens te proberen. Ongeveer 47.86% hiervan bestond uit verschillende varianten van Angry Birds, dus daar was ik gauw doorheen. Ook heb ik natuurlijk de Instagram-app geprobeerd. Deze was wat mij betreft simpel, gebruiksvriendelijk, en compleet nutteloos.

Veel van de andere apps waren demo-versies, dus die waren maar beperkt bruikbaar, en gooiden heel de tijd advertenties naar je hoofd. Ik snap het wel, die app-mensen moeten ook gewoon eten, maar dan nog is dat wel erg irritant, zeker als je gewend bent aan een internet met advertentie-blockers.

Een korte boodschap van onze sponsor.

Ook de bibliotheek-app moest eraan geloven. Na een poging of zeven om mijn lenersnummer goed in te toetsen (Ik ben niet zo gewend aan een touchscreen-toetsenbord) kreeg ik die uiteindelijk toch aan de praat. Ook deze was lekker simpel en overzichtelijk. Ik heb het ding niet lang genoeg gehad om dat te testen, maar ik begrijp dat de app een waarschuwing geeft als je boeken bijna terug moeten. Dit vind ik een prima optie.

Toen ik uitgespeeld was lukte het alleen wat minder lekker om mijn pas weer uit de app te verwijderen. En met "minder lekker" bedoel ik "helemaal niet". Elke poging hiertoe draaide uit op een foutmelding en "probeer het later nog eens." Uiteindelijk heeft de volgende persoon de hele app maar gewoon verwijderd, maar dat was dus wel een minpuntje.

De Volkskrant gooit elke week hun "drie apps van de week" online. Dit is een leuk initiatief, en hoewel ik na door een paar weken bladeren nog niets heb gezien wat me echt grijpt, zou ik het als ik zelf een tablet had wel elke week even kijken, want het is een fijne manier om op de hoogte gesteld te worden over interessante dingen.

Augmented Reality vind ik helemaal geweldig, met als caveat dat de techniek nog in de kinderschoenen staat, en dat er dus nog een heleboel aan te sleutelen valt. Hopelijk loop ik over een paar jaar over straat met een routebeschrijving voor mij op de weg geprojecteerd, het weerbericht links in mijn ooghoek, en een knipperende pijl boven geldautomaten of een lekker restaurantje als ik cashflowproblemen danwel honger heb. Of als ik in een melige bui ben kan ik iedereen die ik tegenkom de hoofden van tekenfilmfiguren geven in plaats van hun eigen gezicht. Zover zijn we echter nog lang niet. Nu moet je dingen filmen met Layar op je smartphone, en krijg je een extra laagje realiteit op je scherm. Maar ach, het is een begin. En wie weet leven we over een paar jaar in een science-fiction film. (Het leuke soort, niet zo'n nare dystopie.)

Aan Windows 8 ben ik, moet ik tot mijn schande bekennen, nog helemaal niet toegekomen. Ik heb het erg druk gehad, wat ook wel blijkt uit deze late blogpost. Ik zal dit zeker nog inhalen, en een blogpost-scriptum toevoegen.

2b: Je mag alles van me weten, behalve m'n PINterest!

Pinterest stond helaas niet, zoals ik had gehoopt, voor "Eerst een Pint, dan de rest". In plaats daarvan is het een portmanteau van "pin" en "interest", omdat het een digitaal prikbord is waar je dingen van interest kunt vastpinnen. Best logisch dus, nadat ik me over die eerste teleurstelling heen had gezet.

Deze eerste paragrafen gaan nog niet zo ver de diepte in, want ik heb pas een seconde of twintig geleden voor het eerst Pinterest geopend, maar voor ik verder ging wilde ik gewoon even mijn eerste indrukken neerkladderen. En die zijn vooral "Wat een verwarrende bende". Het geheel komt op mij over als zo'n overvol curiositeitenwinkeltje, zonder een enkel systeem en ramvol met troep die er wel leuk uitziet maar waar je niks aan hebt.

En, ik moet toegeven, dat soort winkeltjes vind ik erg leuk. Maar ik weet niet of het een goed idee is om je website eenzelfde rommelige feel te geven. Persoonlijk vind ik het wel fijn als het allemaal wat strakker en overzichtelijker is. Maar zoals ik al zeg, dit is alleen een allereerste indruk, dus nu zal ik eens echt gaan Pinteresten, en kijken hoe ik er daarna over denk. Volg mij!

Later...

Tja. Er staat een hoop lekker eten op Pinterest, en leuke hobbyprojecten. Toch blijft het voor mij een rommelig geheel, en vind ik het niet echt fijn werken. Via de zoekfunctie heb ik nog wel dingen gevonden die mij specifieker aanspreken (hoewel ik wel erg graag kook), zoals gave artwork, interessante feitjes over bands, en flauwe grapjes. Maar, en dit ligt waarschijnlijk meer aan mij dan aan Pinterest, ik heb het allemaal al eerder gezien. Ik spendeer redelijk veel tijd op het internet, dus het is net alsof ik door een boek zit te bladeren waarvan ik het verhaal zelf meegemaakt heb. (Goed, "meemaken" is misschien een groot woord voor dingen op het internet zien, maar het is mijn metafoor, dus ik vind dat het mag.)

Ook is het erg makkelijk om een link te selecteren, kopiëren, en naar iemand door te sturen, dus ik kan niet zeggen dat ik echt toegevoegde waarde zie in een website om het allemaal te verzamelen alvorens ik het naar andere mensen stuur. Voor mijzelf dan, ik zie an sich wel een bestaansrecht voor Pinterest, dit in tegenstelling tot Instagram. (Mensen die mijn vorige blogpost hebben gelezen kregen het misschien niet mee, maar ik was niet 100% positief over het concept. Het was subtiel, dat geef ik grif toe, dus bij deze nog even de verduidelijking.)

Vind ik Pinterest iets voor de bieb? Ik denk eigenlijk dat we daar te groot voor zijn. Het lijkt me meer iets voor kleine "schattige" bedrijfjes, vooral eenpersoons-ondernemingen, zoals je wel op Etsy en dergelijke ziet. Als flinke bibliotheek denk ik toch dat het te onprofessioneel zou overkomen om Pinterest te gebruiken.

Ondanks mijn bedenkingen om sommige aspecten ervan zal ik Pinterest in ieder geval in de toekomst nog wel eens aandoen, al was het maar om de vele lekkere cocktailrecepten.

Zoals deze. Prachtig, toch? Proost!